5 il əvvəl niyə susmuşdum və nə üçün insanlara fərdi yanaşmalıyıq?
Beş il əvvəl kitabımın təqdimatında elə bir an oldu ki, qəhərdən nitqimə davam edə bilmədim. 1 dəqiqəyə yaxın susdum, su içdim və toparlanaraq davam etdim.
⠀
Çünki təqdimatda şəxsi həyatıma dair həssas məqamlara toxunurdum, bu mövzulardan biri də orta statistik insanın hər hansısa bir fiziki fəaliyyəti icra etməsi ilə, mənim eyni hərəkəti icra etməyimin müqayisəsi idi.
⠀
Bu yaxınlarda isə yoldaşlardan biri ilə söhbət zamanı, onun məni tərifləməyinin ardıca dedim:
⠀
“Əşi camahat kosmosa avtomobil göndərir, mənim uğurlarım belə şeylərin yanında nədir ki”
⠀
O da möhtəşəm bir cümlə quraraq “Bəlkə bura da sənin kosmusundur” dedi.
⠀
Əslində həqiqətən belədir, bəzən kənardan bərabər və ya kiçik görünən nəticələrin fonunda bərabər olmayan əmk və fəaliyyətlər dayanır.
⠀
Məsələn evdə oturaraq ayda min manat qazanan bir şəxs ilə,
fəhləlik edərək ayda 4 yüz manat qazanan şəxs sizə eyni hədiyyəni ala bilər, lakin bu o demək deyil ki, hər iki şəxs o hədiyyəni sizə almaq üçün eyni səyi göstərib.
⠀
Və ya filin 100 metr irəliləmək üçün atdığı addım sayı ilə, qarışqanın 100 metr irəliləmək üçün atdığı addım sayı eyni deyildir, çəkdikləri əziyyət eyni deyildir.
⠀
Belə bir yanaşma bizə nə deyir?
⠀
Onu deyir ki, ola bilər sizin gördüyünüz hər hansısa bir iş kənarrdan kiçik iş kimi görünür, lakin bu o demək deyil ki, siz gördüyünüz işi və ya özünüzü yüksək dəyərləndirməməlisiniz!
⠀
Həmçinin onu deyir ki, bizim üçün edilən jetslərin heç də hamısı eyni əmək müqabilində edilmir. Bu da o anlama gəlir ki, onların dəyərləri də eyni deyildir.
⠀
Hansısa brend avtomobilin motoru 200 at gücündə ola bilər, lakin 200 atın əzələ enerjisi ilə edilən səyahət qədər keyifli olmaz.
⠀
Fərdi yanaşmalara önəm verək, özümüzü laiqincə dəyərləndirək, qarışqaları tapdalamayaq, atları qucaqlayaq.
© Murad Məmmədov (facebookda izlə)
Murad Mammadov 